Een vriend die niet bang was

Waar is de plek waar ik binnen kan lopen
met mijn vragen over God,
over Zijn woorden en Zijn plannen,
over het begin van alles en het einde?
Waar ik mag delen wat ik geloof?
Zonder een angstige blik te ontvangen
van medegelovigen die denken
dat er boze machten in het spel zijn.
Die, zonder dat ik mij ervan bewust ben,
mij van de waarheid willen afhouden?

Waar is een hart waar ik mij kan uiten
over mijn wandel met God,
over mijn worstelen met het lijden
dat soms zo zonder zin lijkt te zijn?
Zonder een angstige blik te ontvangen
van medegelovigen die denken
dat ik ben beroofd van de zekerheid
die zij hebben juist hebben verworven
door hun luisteren naar het Woord?

Waar is een weg die ik kan bewandelen
met andere wandelaars
die samen met mij willen strijden
in het aanvaarden van een God
die soms zo ongrijpbaar is in Zijn liefde
en soms zo overweldigend in Zijn genade?
Zonder een angstige blik te ontvangen
van medegelovigen die denken
dat ik een verkeerd pad heb gekozen
omdat ik hun wegen niet meer bewandel?

En ik ontmoette een vriend die niet bang was.
Die niet zweeg over de verboden vragen.
Die niet vluchtte voor een moeilijk gesprek.
Die niet veroordeelde om het andere denken.
Die mij hielp om samen te wandelen
en mij thuis liet zijn in Gods gezin.
Die mij het hart liet zien van de Vader
Die alles nieuw maakt op Zijn tijd
en daardoor mijn hart veranderde van bitterheid
in een milde verdraagzaamheid.