Ik voel Uw snoeimes.
Het doet pijn,
als ik U laat begaan.
Toch weet ik best:
Het moet zo zijn,
nog is het niet gedaan.
‘k Ben wel verbaasd
hoe vaak het is.
Uw mes snijdt diep en recht.
Een sterke hand,
die nimmer mist
waar U Uw doel bevecht.
Met Uw voltooiing gaat U voort,
zo als een landman doet.
En of het mij met pijn doorboort,
toch weet ik:
Het is goed!
Ik houd mij stil:
Het moet zo zijn.
Ik word gesnoeid vandaag,
om Jezus’ wil,
‘k denk bij die pijn:
dat ik rijke vrucht eens draag.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.