ik zaaide, jij zaaide, wij zaaiden

Wij keken achterom
en er werd gemaaid,
vele jaren hebben
wij samen gezaaid.
 
Soms dachten wij heeft
het zaaien nog wel een doel,
het leek soms zo zinloos,
dat zei ons gevoel.
 
Maar toen zagen wij
daar de oogst staan,
en hier zijn onze
ogen weer open gegaan.
 
Mensen bij wie wij de
hoop hadden opgegeven,
zij waren veranderd en
wilden ook met Jezus leven.
 
Dankbaar en blij knielden
wij voor Jezus neer:
“Jezus bedankt wij
verwonderen ons steeds weer.
 
Wij keken meestal alleen
maar naar de buitenkant,
maar bij  hen werd
ook een zaadje geplant”.