Snoeien werpt z'n vruchten af...

't Stond zomaar in de wijngaard,
ze bloeide niet, ze leek
verdord en zonder waarde,
tóch, toen ik heel goed keek
zag ik wat kleine takjes
vol groene knopjes aan.
En door die kleine takjes
zag ik de Landman staan.
Hij snoeide en Hij snoeide,
de grond lag na een tijd
bedekt met dorre takken...
Ze werd in 't Licht geleid.
'k Zag hoe haar bloesems kleurden
in 't gouden zonnelicht.
'k Zag hoe de Landman heenging,
Hij had Zijn werk verricht.

***

Dat kleine, dorre boompje
- waarvan ik dacht; 't is dood -
werpt nu in volle glorie
haar vruchten in Zijn schoot...