Hier leeft U, Heer

Poëzie wordt geboren
bij het mijmeren 
aan de waterkant...

Dwalend door
de hoge grassen,
ontdek ik
de donkere vruchten
van het riet.
Als sieraad langs de oever
omarmen zij
het warme water.

De krekels zingen
hun avondlied.
Libellen dansen
een laatste dans
in het schemerlicht.

Ik reik nog even
naar de laatste zonnestraal
tussen de oude berken.

Het ingetogen avondlicht
rust op het ven.
even nog...

En dan verwelkomt
de maan de vleermuizen
en de nachtzwaluwen.

Ik hou mijn adem in
en luister naar de stilte,
die luistert naar U, Heer...

Hier leeft Uw genade!
U blijft onzichtbaar,
doch ik voel
hoe U alles omarmt,
wat hier leven mag.

In poëzie leeft kracht
om verder te gaan.
En ik stap verder...
Dank U ,Heer!