Op naar de top

De top van het duin
zo op het oog niet ver,
maar moeizaam is de klim.
Zand is geen stevige bodem
het geeft niet veel  houvast
zoals alles wat op zand groeit
of gebouwd wordt.
Ik vorder maar langzaam
soms glijd ik terug
maar klim weer omhoog
want ik ga in geloof.

Op de top wacht mij het uitzicht,
het gouden pad
dat ik voor ogen had
toen ik de reis begon.
De gouden zon
wijst mij de weg
naar de Hemel
ik ben niet alleen

Want wat Zijn hand begon
Zal Hij voltooien.
Hij is mijn staf
waarmee ik ga.
Hij is de rots
waarop ik sta.
Straks sta ik
dankbaar
bovenop
de top