Zwijgend spreken

Hier rust totdat Jezus terugkomt…

Waar de stilte van het zwijgen
vermengd wordt met het fluisteren van het blad
waar de pijn gevoeld wordt van het hart
sprekend staat een steen te zwijgen
bij wie eens heeft liefgehad.

Waar de stilte van het zwijgen
vermengd wordt met het ruisen van de wind
waar tranen glinsteren op het grind
sprekend staat een steen te zwijgen
bij het grafje van een kind.

Waar de stilte van het zwijgen
vermengd wordt met het duister van de nacht
waar verdriet niet wordt verzacht
sprekend staat een steen te zwijgen
bij de dood houdt hij de wacht.

Waar de stilte van het zwijgen
vermengd wordt met het morgenlicht
waar het oog zich verder richt
sprekend staat een steen te zwijgen
bij dit hemels vergezicht.

Eens zal God dit zwijgen breken 
vervult wat deze stenen spreken
de dood heeft niet het laatste woord
wanneer de bazuinstoot wordt gehoord
opent God de dodenakker
mensenkinderen roept Hij wakker
het gezaaide is gereed
wordt met onsterfelijkheid bekleed.

Dan zal de stilte van het zwijgen
verdwijnen in de eindigheid
breekt aan een ongekende tijd
geloven wordt aanschouwen
opgestaan in heerlijkheid.