- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Eenzaamheid
- Hits: 2542
De oude vrouw is licht verward,
lichamelijk heel zwak
Als je vraagt: ‘Hoe voelt u zich?’
zegt zij: ‘Ik ben een wrak’.
Ze past in een verzorgingshuis,
haar hele lijf doet zeer.
Maar ja, de overheid bepaalt:
‘Zo’n huis bestaat niet meer’.
Nu komt de zuster bij haar thuis,
dat is de nieuwe wet
Ze haalt de kwetsbaar oude vrouw
‘s morgens uit haar bed.
Even snel een douchebeurtje
want daar is ze voor.
Een half uurtje vlug, vlug, vlug,
ze moet er weer vandoor.
De oude vrouw zit nu alleen,
ze moet naar de wc.
Dat is fysiek een hele klus,
dat valt beslist niet mee.
Haar kleding heeft ze nat geplast
het ging er zomaar naast
‘Het droogt wel op’ zo dacht de vrouw
‘de zuster had vast haast’.
Ze luistert naar de radio
bekijkt een platenboek.
In het weekend komt haar zoon,
haar enige bezoek
De warme maaltijd om zes uur
komt uit een plastic doos
Die warmt ze in de magnetron,
te zout en smakeloos.
En ’s avonds komt de zuster weer
ze vraagt: ’Hoe was uw dag?’
De oude vrouw zegt, dat het ging
met een milde lach.
De zuster legt haar dan in bed,
een inspanning met pijn.
Morgen is er weer een dag,
die als vandaag zal zijn.
Doodvermoeid valt zij in slaap
met in haar oog een traan.
Haar vieze kleding op een stoel
't kan morgen wel weer aan.
Ze ziet tegen die morgen op,
de zuster komt dan weer.
Vindt u het vreemd, dat zij soms bidt:
‘Haal mij maar, Lieve Heer’.
- Details
- Geschreven door: Laneuze, Priscilla
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2752
heeft het moeten geven,
want wélk een boodschap :
de Heer is in leven !
Zou 'k daar geweest zijn,
wat had het mij gedaan,
indien men mij zei,
dat Hij was opgestaan ?
Had ik het geloofd,
als zonneklaar aanvaard,
of zou ongeloof
mijn geest hebben bezwaard ?
De steen..., het graf leeg...,
Zijn lichaam dat verdween...,
hoop die men weer kreeg,
toen Hij ineens verscheen.
Zou 'k zijn als Thomas,
nog tastend in het duister,
zicht krijgen dàn pas,
geraakt door Zijn luister ?
Zou ik Hem ook niet
graag hebben willen zien ?
"Zalig is hij die
gelooft zonder te zien !"
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2583
wanneer Hij niet was opgestaan,
de vrouwen Hem in dode staat
nog hadden aangetroffen?
Hoe was het dan gegaan?
Denk je eens in
dat Christus daar nog lag,
dat Hij niet aan de mensen
was verschenen,
niet naar de Vader
opgevaren was,
Zijn Heilige Geest
niet had gegeven,
wat was dan ons geloof geweest,
waar onze hoop gebleven?
Wat een geluk, wat een genade
dat Christus opstond uit zijn graf,
de wegen voor ons baande,
Zijn Heilige Geest ons gaf,
dat Hij weer in de Hemel is,
aan ons zich openbarend,
springlevend ons tot Trooster is
en ons regeert op aarde.
Uitbundig prijs ik Hem die leeft
en bij ons terug zal komen
die elke dag ons adem geeft,
in u en mij wil wonen.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Geloof, hoop en liefde
- Hits: 1546
De aarde zal het paradijs weer zijn
In vrede zullen wij ons samenvoegen
Tezaam genieten ’t hemels brood en wijn
En nergens zal nog twist op aarde wezen
De mensen zullen leven in alle rust
De dood of ‘t kwaad zal men niet hoeven vrezen
Het open graf heeft hel en vuur geblust
De ploegen zullen harde akkers scheuren
De Landman hen bewerken met zachte hand
Tevreden zal Hij de oogst van granen keuren
Gewonnen uit ’t zaad, gezaaid in ‘t goede land.
- Details
- Geschreven door: Cieremans, Hans
- Categorie: Algemeen Maatschappij-kritisch
- Hits: 2570
In de wereld van het ‘haasten’
zijn agenda’s goed gevuld.
Daar gelden alleen prestaties,
wordt geen tegenspraak geduld.
Stappen mensen in hun auto’s
en dan geven ze ‘plankgas’.
Harder, sneller, groter, beter
naar nog mooier, groener gras
In de wereld van het ‘haasten’
wordt de aarde opgewarmd.
Worden mensen alsmaar rijker,
maar het leven dat verarmt.
Daar is ‘t bijna vijf voor twaalf,
toch zijn mensen ziende blind.
Het staat niet in hun agenda’s
dat de echte tijd flink dringt.
In de wereld van het ‘haasten’
draait het om het ‘eigen ik’.
Maakt men zich om luxe zaken,
geld en aanzien reuze dik.
En het gras wordt juist niet groener,
maar van dioxide zwart.
Het ligt altijd aan de ander,
in een wereld zonder hart.
In de wereld van het ‘haasten’
is voor ‘anders zijn’ geen plek
Ieder dopt zijn eigen boontjes
wie dat niet doet, die is gek.
Wat de anderen mankeren,
dat is wat geen mens daar boeit.
Tot ze zelf het lootje leggen
en het gras zelfs niet meer groeit.
In de wereld van het ‘haasten’
zie ik tot mijn eigen schrik
in de spiegel van die wereld
niet die ander. Daar sta ik.
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Vrede
- Hits: 1993
dat lijkt een onhaalbaar plan.
Om de banden te versterken
opdat niets hen breken kan
Vrede stichten dat is spreken
samen zwoegend naar het doel.
Naar het einddoel uitgekeken
biedt immers een goed gevoel.
Vrede is realiseren
wat men met elkaar beoogt.
Dan ontstaan de juiste sferen
waarin niemand wordt bevoogd.
Vrede zal het punt steeds blijven
hoe moeizaam ’t ook wordt bereikt.
Bid God dat die mag beklijven
elkaar de hand toegereikt.
Vrede ziet de mensheid komen
als God eens Zijn vrede sticht.
Vervuld worden onze dromen
in Gods alomvattend licht.
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Pasen 40-dagentijd
- Hits: 2731
de vijand zal buigen, enkel voor Zijn macht,
dan zal Hij weer Davids paleis gaan bewonen
slechts door één woord, dat is wat heel Israël verwacht.
De Romeinen zullen worden verslagen en verdreven,
hun legers slaan massaal op de vlucht,
Israëls rijk en Davids troon zullen weer herleven,
het juk verdwijnt waaronder het land thans zucht.
Straks treed de Koning binnen door Jeruzalems poort
met feestgedruis en enthousiast ontvangen
gezeten op een jonge ezel zoals dat hoort
heel het volk juicht en loopt mee vol verlangen.
Maar ziet, de Koning huilt en hoor Hem klagen
over Jeruzalems vreselijk einde en lot,
ook nu het volk Hem naar binnen wil dragen,
Hij is geen Koning, slechts dienaar van God.
De dagen naderen dat Hij de stad verlaat
omringd door mensen die Hem niet als Koning vragen,
slechts beschimpt met smaad en haat
en zal Hij zelfs een kruis moeten dragen.
De dagen naderen dat Hij zich, de Grote Koning, toont,
niet om Zijn volk van aardse vijand te bevrijden,
maar dat Hij ieder die Hem trouw betoont
als ’t goede graan van ’t kaf zal scheiden.
- Details
- Geschreven door: Poelman-Duisterwinkel, Coby
- Categorie: Bekende personen
- Hits: 4341
je diepste gevoel, met jezelf verlegen,
wat je totaal in verwarring bracht,
je bezighield in het holst van de nacht?
Ik had je toch begrepen
als je had verteld wat je zo had aangegrepen.
Als ik je vroeg of hij was geweest,
het aan je rook, die geur, en jij zo bedeesd.
We hadden het toch meteen kunnen delen,
waarom wilde je die momenten stiekem stelen
en borg je alles voor me weg,
kroop je met die zwartjassen achter de heg?
Besef je niet hoe ik werd verscheurd
door onrust, wat was er toch met je gebeurd?
Het leek wel of er een muur tussen ons rees.
De angst om te worden als een wees.
Soms zou ik je wakker willen schudden en vragen:
Zie je me nog, voel je me, hoor je mijn hart klagen?
Juist dat achterbakse valt me zo van je tegen.
Zo was je nooit. Je bent toch zo integer.
Je bent zo bezig met de Weg en de Waarheid,
maar mij heb je al die tijd om de tuin geleid.
Ik wil je niet verliezen aan die mannen met hun wetten.
Samen konden we altijd bergen verzetten.
Als je alles van het begin af met mij had gedeeld
was het anders geweest, was er meer geheeld.
Zoals je daar slaapt, geknield in de kou,
is het een wonder dat ik zoveel van je hou?
In de stilte van de nacht
heb ik God mijn dank gebracht.
Mijn klaaglied is tot een hooglied gegroeid.
Ach kijk, de brandende liefde bloeit.
Geschreven n.a.v. het boek "Knielen op een bed violen" van Jan Siebelink.
Nu weer actueel vanwege de film.
- Details
- Geschreven door: Dien, Ger van
- Categorie: Gebedengedichten
- Hits: 2334
Heer, wij hopen op een wonder,
Voor de zieken in 't bijzonder.
Daar, waar pillen niet meer baten,
Gebed niet verder reikt dan praten,
Voelen w' ons zo machteloos,
Reddeloos en redeloos,
Omdat wij Uw reactie missen,
Naar Uw almacht moeten gissen.
Toch weten wij, dat U het ziet,
Ons lijden, angst en ons verdriet.
Waarom, waarom is steeds de vraag.
Geef antwoord Heer, liefst nog vandaag.
Wij staan soms met een mond vol tanden,
En vaak met lege handen,
Als men ons vraagt, waar blijft jouw God,
Klinkt er een ondertoon van spot.
Wij blijven 't antwoord hierop schuldig,
En wachten, soms wat ongeduldig,
Op de tijd, dat aller ogen opengaan,
Bij de schepping van een nieuw bestaan.
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Hiernamaals | Verwachting
- Hits: 1317
om eens bij Hem te wonen.
Door Jezus naar Hem toe geleid
en d’ hemelglans zal tonen.
God heeft een plaats voor ons bereid
een plek van grote waarde.
Een woning in Gods heerlijkheid
veel mooier dan op aarde.
Voor deze woning geldt geen huur
maar wordt met liefd’ gegeven.
Hier geldt dan ook geen tijd noch duur
men mag er eeuwig leven.
Ook geldt voor ’t huis geen hypotheek
dat vindt God overbodig.
Want door het kruis van Jezus bleek
die in ’t geheel onnodig.
Het uitzicht dat de woning biedt
kent vele vergezichten.
Zo weids en heerlijk als men ziet
waar Gods glans op blijft lichten.
- Details
- Geschreven door: Lingen, Aagje
- Categorie: Natuur en Schepping
- Hits: 1690
diep in de grond,
dat wachtte geduldig
tot leven ontstond.
Tóen spruitte het uit,
voor kou nog beducht
het leven brak door:
Hémels gerucht!
Zó kwam eens mijn leven
voor eeuwig opgang,
de bloei kwam erin
een juichend gezang.
Voor mij kwam Hét Leven,
Die alles volbracht.
Ik ben als dat bolletje
gewekt door Góds kracht!
Joh. 11:25; 12:24
- Details
- Geschreven door: Engelenhoven, Drikus van (overleden 18-05-2018
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1579
om die schoon te maken: een stoffer,
want in al dat stof kan geen rein offer;
plaatsvinden, dan raken stof en offer verwart!
En de ramen van mijn hart dan? Ja die,
die zijn zo troebel, dat ik Hem niet meer zie.
Dan moet ik gebruiken: een spons,
met op mijn voorhoofd misschien wel een frons.
Wat ligt er zoal in de kamers van mijn hart opgestapeld?
Is er misschien ook nog van die oude zuurdesem?
Dan moet door mijn hart: de bezem,
om het op te ruimen en te werpen op de vuilnisbelt!
Heel de inrichting van mijn hart is ook nog versleten,
dus zal ik ook nieuwe dingen moeten kopen!
Maar kan ik dat wel betalen? Want ik heb vergeten;
Te sparen! Dan maar op betere tijden hopen?
Geboend, geveegd, gepoetst en nog niet schoon.
En als je naar binnen kijkt is het geen vertoon.
Ja en dat is ook nog mijn verdiende loon.
Moet ik hier in het stof voor eeuwig wonen, zonder de Zoon?
Nee, er is nog één "schoonmaakmiddel" voor u en mij.
Een middel, vloeibaar en rood gekleurd
en al heb ik dat kostbare middel verbeurd,
-- want het is heel duur betaald-- Hij
biedt het gratis aan op de markt van vrije genade.
Daar, naar die markt zal ik wel moeten heengaan.
Niet alleen voor hèt middel, maar ook om te ondergaan:
Het opnieuw geboren worden, of lijd ik liever schade?
Het stof kan zo'n dikke laag worden in mijn hart,
dat ik daarover zelfs heb: geen enkele smart!
Laat ik dan gebruiken, die stoffer, spons en bezem.
Als het mij maar brengt bij Hem!
Hij is hèt middel, ja Hij alleen.
Hij reinigt volkomen, ga dan nergens anders heen.
In Zijn woord zal ik Hem vinden,
Heere, wil dat op mijn hart binden!
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2549
prachtiger dan ooit tevoren.
Het was op de eerste Paasdag,
Twee vrouwen liepen naar het graf.
Maar bij het graf aangekomen,
zagen ze tot hun schrik 't is leeg.
Hun tranen voelden ze komen,
dat Hij niet meer in 't graf verbleef.
Een engel stelde ze gerust,
zijn jullie echt maar niet bevreesd
want jullie Heer is opgestaan,
het nieuwe leven vangt nu aan.
Grote blijdschap kwam over hen,
ze gingen dit nieuws vertellen.
Maar Jezus kwam hen tegemoet,
begroette hen, met wees gegroet.
Zij vielen aan Zijn voeten neer,
aanbaden Hem hun lieve Heer.
Hij zei hen, ga nu haastig voort,
vertel dit zodat ieder 't hoort.
Hun dag die droef begonnen was
Verandert in een blijde lach,
Hij leefde hun geliefde Heer
Hij leeft, zongen ze telkens weer.
- Details
- Geschreven door: Linde-Altena, Tiny van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2456
Bracht leven voor een mens in zonde.
Het graf waar het leven opnieuw begon.
Daar richtte Christus de dood te gronde.
Daar in dat graf verborgen in een tuin.
Streed Christus tegen satans machten.
Het donkere graf hield Hem niet vast.
Wie kan zijn wederkomst nu nog verachten?
Dat verborgen graf daar in die tuin.
Werd het symbool van eeuwig leven.
Gods Zoon verliet het na zijn dood.
Het is aan de aarde terug gegeven.
Dat lege graf verborgen in die tuin.
Zal altijd tot op de dag der dagen.
Een teken zijn van overwinningskracht.
Het heeft Gods liefde uitgedragen.
Dat liefdegraf verborgen in die tuin.
Heeft voor altijd haar duisternis verloren.
Gods eeuwig licht schijnt er rondom.
Het eeuwig leven is daar geboren.
Nu is het graf verborgen in die tuin.
Voor altijd leeg en van de dood ontheven.
En straks wanneer de graven open zullen gaan.
Komen allen met Christus weer tot leven.
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Verlies van een kind
- Hits: 5080
is als men zijn kind verliest
en daar afscheid van moet nemen
een feit waar men niet voor kiest.
’t Is gewoonlijk dat in ’t leven
’t kind zijn ouders overleeft.
En aan kinderen wordt gegeven
elk hun herinnering beleeft.
Toch is ’t goed om te bedenken
dat de dood ons eenmaal scheidt.
Als God ouder, kind zal schenken
leven in Zijn heerlijkheid.
Sterven dat is afscheid nemen
van het liefste dat men heeft.
En met hartzeer los moet laten
wat verdriet en tranen geeft.
Toch blijkt er nog troost voorhanden
God en Jezus zij staan klaar.
troostend met hun woord en handen
en hun liefdevol gebaar.
- Details
- Geschreven door: Engelenhoven, Drikus van (overleden 18-05-2018
- Categorie: Meditatie
- Hits: 1449
Jazeker wel, maar ook rechtvaardig.
Zijn eer vraagt en eist gehoorzaamheid
en dat volkomen terecht naar Zijn heiligheid!
Hij, de allerhoogste Majesteit,
kan mijn zonden niet gedogen.
Ik heb Hem daarmee bedrogen
en geschonden Zijn heiligheid!
Daarom verdien ik de hoogste straf.
Niet alleen tijdelijk, maar zelfs eeuwig
en daarin is God rechtvaardig.
Toch zegt Hij: Luister naar Mij als ik bestraf.
Ik wil niet in eeuwigheid toornen,
maar zal denken aan Mijn genade.
Ik sla u desondanks toch in liefde gade,
al moest Ik u rekenen tot de verloor'nen.
En zo is God, ondanks Zijn toorn genadig.
Niet om of iets in mij, want dat is niet waardig.
Hij heeft redenen uit zichzelf genomen,
om zo weer in gunst tot mij te komen!
(n.a.v. vr. en antw. 11 H.C.)
- Details
- Geschreven door: Engelenhoven, Drikus van (overleden 18-05-2018
- Categorie: Meditatie
- Hits: 1161
Het is nu toch eenmaal gebeurd.
Moet dat nu mijn hele leven worden meegesleurd?
Meet God dan met twee maten?
Laat ik dat toch nooit denken,
daar mijn God toch is: vol van liefde.
Ik was het die Hem griefde
en ondanks dat Hij straft, staat Hij te wenken.
Welke straf heb ik dan verdiend,
als God het niet door de vingers ziet?
Een tijdelijke en eeuwige straf,
die eindigt in het eeuwige graf!
Want vervloekt ben ik, als ieder ander,
als ik niet doe, wat God mij geboden heeft;
in Zijn woord. En wij kunnen niet voor elkander
betalen, want er is niemand die leeft,
die goed doet en God zoekt.
God is daarover schrikkelijk vertoornd.
Hij is heilig en ik heb mijzelf "vermoord".
Toch heeft Hij een weg ter verlossing voor mij geboekt!
(n.a.v. vr. en antw. 10 H.C.)
- Details
- Geschreven door: Smits, Jolanda
- Categorie: Bezinning
- Hits: 1614
Vaak is het een woord dat je liever niet zegt of hoort.
Toch krijgt bijna iedereen er vaak mee te maken.
De emoties die het oproept kunnen je diep raken.
Heel veel dingen kunnen leiden tot spijt.
Het schuldgevoel wat ontstaat raak je lastig kwijt.
Toch moet je blijven proberen om het te overwinnen,
want anders maakt het je helemaal gek van binnen.
Soms krijg je spijt van woorden die je sprak.
Door het ontstane rot gevoel voel je je een wrak.
Of je viel iemand lichamelijk aan.
Ook dan kun je helemaal op tilt slaan.
Jezelf vergeven is meestal een zware taak.
Dat het je niet lukt gebeurt maar al te vaak.
Gelukkig dat Jezus ons wel kan vergeven.
Pas daarna kun je rustig verder met je leven.
- Details
- Geschreven door: Antonia
- Categorie: Algemeen Gevoel
- Hits: 1810
wiens gehoor
uitgesloten is
voor diens
stiefkinderen een
vrolijk gemis
keet trappen
op een
zolder van
zeker 100
jaren oud
dicht bij
de zee
Met deze
gebeurtenis namen
zij hun
hele leven
mee
op de
oude krakende
traptrede riep
moeder luid
tussen de
knokpartijen door
daar komt
hij...opeens
stil vredig
sliepen deze
lieve stiefkinderen
hoor
- Details
- Geschreven door: Casier, Greta
- Categorie: Algemeen Maatschappij-kritisch
- Hits: 1692
donkere dagen maken het triest
en geen spoor van zonnestralen
als de regen langs de ramen giet
vogels zitten dichter bij het huis
de merel trippelt op de binnenkoer
hoort hij ook plots een dof geruis
van de kater die stil zit op de loer
het roodborstje is terug gekomen
schuilt zich achter de buxusbollen
enkele mussen zitten op de bomen
waar de hond zit naar te grommen
de tuinpad wordt nog niet betreden
het hek vraagt een nieuw laagje verf
het mossige dient weer bestreden
als de pauw fier loopt over het erf
de natuur moet opnieuw opgefleurd
al is hier en daar een pril ontluiken
van de zon die voorjaarsbloeiers kleurt
en wiens kracht niet langer is te stuiten
- Details
- Geschreven door: Werners Elle
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 3249
Nog in de schemering,
zuchten en zoeken,
het graf was leeg
ijl en vol betekenis,
Hij, de Christus
te groot om in gedichten
te vertolken:
- Details
- Geschreven door: Scheer, Egbert Jan van der
- Categorie: Pasen (opstanding)
- Hits: 2274
in holte van ‘t geopend graf
omdat de dood in alle luister
geen enkel lichtpunt toegang gaf.
Hij had ’t graf zelf toegesloten
met steen, verzegeld en bewaakt
en ied’re hoop was uitgesloten
dat ooit een dode weer ontwaakt.
Ik dacht het duister slechts te zien
maar kon m’n ogen niet geloven
daar lag blinkend opgerold stramien
en hoorde engelen de Here loven.
Geen dood bevond zich in dat graf.
Herrezen is Hij, die ons het leven gaf.
- Details
- Geschreven door: Groeneveld, Petra
- Categorie: Moed
- Hits: 2925
geeft ons recht te veroordelen?
Laat het oordeel over aan Hem
en luister toch naar Zijn stem.
Weet God kijkt in onze harten
Hij weet toch van onze smarten.
Hij geeft vermoeiden kracht naar kruis
en haalt ons straks naar 't Vaderhuis.
Waar wij met oprechte vreugde
Hem eren die 't hart verheugde.
Zalig Hij die al zijn krachten
hier op aard' van Hem verwachten.
Welzalig die op Hem vertrouwt
nooit tevergeefs ,op Hem gebouwd.
- Details
- Geschreven door: Hansen, Ettina J.
- Categorie: Algemeen Natuur
- Hits: 1898
Ach klein klokje, winterklokje,
in jouw sneeuwwit lenterokje
sta je te trillen van de kou.
Telkens valt er vlok na vlokje,
ijskoud op jouw frêle bouw.
O wat schok je, o wat knok je
nu de storm zo blaast naar jou.
Ach klein klokje, lieflijk klokje,
bijna ga je van je stokje,
maar jij geeft niet op zo gauw.
Fier vecht jij je uit dat hokje
fier vecht jij je uit dat nauw.
Ja je bent een dapper klokje,
en zie daar... de zon voor jou.
- Details
- Geschreven door: Tricht, Justus A. van
- Categorie: Afscheid
- Hits: 3582
want dat is straks helaas voorbij.
Er komt een einde aan jouw leven
en de band tussen jou en mij.
De ziekte zal je duidelijk slopen
die breekt ’t contact straks voorgoed af
Op genezing valt niet te hopen.
voor jou wacht ’t einde en het graf.
Je wilskracht moed zal ons bijblijven
de strijd die jij bent aangegaan.
Wat wij met elkaar onderschrijven
jij hebt meer dan je best gedaan.
Je wil tot ’t einde toe genieten
daarvoor tonen wij ons respect.
Je bent zoals vergeet-mij-nieten
waarvan de schoonheid is ontdekt.
Jouw leven bezit een sterk anker
zeer nauw verbonden met de Heer.
Met Hem bevocht je saam de kanker
dat dwingt bewondering af steeds weer.
Je zult steeds in herinnering blijven
als een beminde in de kring.
Dat doen wij zonder overdrijven
voor wat elk steeds van jou ontving.