| Cobie Verheij houdt haar lezers consequent een lichtpuntje voor. Gesterkt door haar geloof laat zij in woorden zien hoezeer een dal diep kan zijn, maar dat er altijd een weg omhoog is naar het licht. De gedichten in 'Licht Verlangen' schitteren door het woord- en taalgebruik dat Cobie hanteert. Die schittering krijgt extra glans door het inlevingsvermogen dat ze heeft in de gevoelens van anderen. Dat schept herkenning. En steun. En een verlangen naar het licht waaraan Cobie in haar gedichten steeds refereert. |
