Vergeet-me-nietjes

Voorwoord van Hans Cieremans
Mensen die in een verpleeghuis wonen worden geconfronteerd met levensvragen en vragen over
zingeving. En dat overkomt niet alleen de mensen zelf, maar ook de daarbij betrokken mensen in hun
naaste omgeving, zoals familie, vrienden, personeel en vrijwilligers van de instelling waar de mensen
wonen die langdurige verpleeghuiszorg behoeven. Antwoorden op de levensvragen zijn moeilijk of
helemaal niet te vinden. Bij bijvoorbeeld dementie is vaak sprake van een ontluisterend proces waarbij
emoties als angst, boosheid, ontkenning, maar ook acceptatie en berusting een rol spelen. Ik heb vele
jaren in een psychogeriatrisch verpleeghuis gewerkt en ik heb gemerkt dat demente mensen bij de juiste
benadering en begeleiding ondanks alles nog lang van veel dingen in het leven kunnen genieten. De traan
van de situatie sluit de lach van de mensen in het verpleeghuis en ons immers niet uit. In het proces van
vragen over zingeving speelt het geloof en de geloofsbeleving vaak een belangrijke rol. Ik schreef een
aantal gedichten over dit onderwerp en ik heb ze samengebracht in de gedichtenbundel ‘Vergeet-me-
nietjes’. De gedichten hebben soms een spiritueel karakter en zijn voor een ieder die met het verpleeghuis
en met name met dementie te maken heeft herkenbaar en toegankelijk. Er is in de gedichten ruimte voor
twijfel en onmacht, maar ook voor vertrouwen, troost en bemoediging. De foto’s zijn van Alain Ulmer. Er
is zo zorgvuldig mogelijk omgegaan met de privacy van de gefotografeerde mensen.
Maak van twijfelen vertrouwen
van je woede tederheid.
Van ontkenning acceptatie
in een ongelijke strijd.
Maak van angsten de berusting
van verdriet de dankbaarheid.
Maak je tranen tot een glimlach
in een nog beperkte tijd.

Voorwoord van Hans Becker, Oud-directeur Humanitas
In tegenstelling tot de gangbare aanpak in de gezondheidszorg, medisch/hygiënisch en financieel
gericht, wordt in deze gedichtenbundel van Hans Cieremans voorzien in een geheel andere behoefte
van cliënten: psychisch emotioneel. De behoefte aan prikkels en het delen van gevoelens via een
intens communicatiemiddel, namelijk de poëzie. Dit voldoet aan de behoefte van het delen van
intense gevoelens en deze delen. Dit is iets heel anders dan communiceren via
‘keukentafelgesprekken’ en protocollen.
Hans Cieremans, cliënten vertrouwenspersoon, weet als geen ander waar de ouder wordende mens,
met al zijn groeiende handicaps en toenemende eenzaamheid, behoefte aan heeft : ‘gevoelens delen
met de medemens, iets om over te praten’.
Humanitas kent een lange historie met het trachten te voldoen aan deze behoeften, het verschaffen
van conversation pieces, iets om over te praten. Hoewel een niet religieuze organisatie heeft zij
daarom geestelijke begeleiders van veel stromingen, heeft zij herinneringsmusea waar zelfs
dementen herinneringen kunnen opwekken en delen met medebewoners en familie. De
herinneringsmusea zijn dus een echte innovatie in de zorg maar dat zijn gedichten zoals in deze
bundel ook. Deze gedichtenbundel heeft overigens al voorlopers bij Humanitas, zoals de gedichten
van Leo Stilma. Cieremans mooie gevoelige gedichten zullen zeker mensen ontroeren en
levensvreugd geven en niet alleen cliënten maar ook vele anderen. Uiteraard zullen mensen die met
allerlei handicaps in hun laatste levensfase verkeren, overladen met pillen, injectiespuiten en
gesprekken over hun handicaps, het meest receptief zijn voor deze gedichten. Het zal hun leven
verrijken en hen helpen in de laatste levensfase toch een menswaardig bestaan te hebben. Hulde
dus voor Hans Cieremans. Ik hoop dat er meer van deze gedichtenbundels tot stand komen.

Voor meer info: http://www.hanscieremans.nl/vergeet-me-nietjes/