Dappere soldaat

Gevangen in de tengels van de relatie.
Een moeder die je niet wilde laten gaan.
Je hunkering naar echte liefde
en naar een zelfstandig bestaan.

De lieve vriend die je had
waarvan zij vond dat hij slecht was
en jij de verkering daardoor verbrak.
Veel later zag je de reden pas.

Zeven jaren van strijden tegen kanker
naast een moeder die enkel zichzelf zag.
Ondanks de pijnen en de angsten
voor haar zorgde wat in je vermogen lag.

Het laatste jaar kwam je bij ons thuis.
Ik wilde niet dat je naar het verpleeghuis ging.
Je fleurde op, werd zelfs puberaal.
Voor moeder was het een aardbeving.

Zij moest naar een verzorgingshuis.
Jij kwam eindelijk vrij van haar.
Ondanks dat je niet meer kon lopen
noemde je het op het laatst “een topjaar”.

Als een dapper soldaat heb je gestreden
tegen de ziekte die je verteerde.
Je wilde nog zo graag leven en van
de vrijheid genieten die je begeerde.

Je leerde Jezus kennen als Redder.
Wilde nog van alles over Hem leren.
Je was niet meer bang voor de dood,
liet je van harte door ons beleren.

Je vroeg hoe je moest bidden.
Wij hebben het je voorgedaan.
Spreek tot Hem als je grote Broer
Hij zal elk woord van je verstaan.

Vlak voordat je in coma raakte
mochten we getuige van je groei zijn.
Je bad hardop met ons om God te danken
voor je leven ondanks alle moeite en pijn.

Vier dagen later ben je overleden.
Je lag rustig te wachten op de dood.
Heel rustig ben je ingeslapen.
Ons verdriet om het verlies was groot.

Veel hebben we van je geleerd.
Ons leven werd ingedeeld voor en na Nel.
Straks hopen elkaar weer te zien.
Voor ons was dit einde niet een vaarwel.


Na het lezen van het gedicht van Truus Bijzet-Pullen over “gevangen in een rolstoel” wilde ik graag een eerbetoon schrijven ter nagedachtenis aan mijn schoonzus Nel, die na een strijd van 9 jaar psychische problemen en 7 jaar tegen de kanker, wat uitmondde in botkanker, op zeer moedige wijze heeft gestreden en geleefd. Bij ons thuis knapte ze zienderogen op. Na de prognose van 3 maanden nog te leven, heeft ze, door het wegvallen van de psychische druk, nog 15 maanden geleefd. De laatste afspraak bij de psychiater moest ik mee en vertelde ze hem; ik heb u en de medicijnen niet meer nodig want ik ben nu bij Anita in huis.
Voor mij was ze een kleine sterke vrouw. Overleden op 40 jarige leeftijd in 1987.