Samen leven

In september 2009 plaatste ik een gedicht onder de titel ‘Samen leven’ op de gedichtensite. Omdat het gedicht toen, maar vooral ook nu vanwege de verschrikkelijke aanslagen in Parijs heel actueel is plaatste ik het op Facebook. Na ruim 2 dagen werd ik enorm verrast door het feit dat ik verschillende sites vond waarin het gedicht in die korte tijdveelvuldig werd 'geliked' (ruim 6000 keer) en gedeeld  (ruim 3500 keer). En ik denk dat er nog wel meer sites zijn, die ik niet ontdekt heb waarop het gedicht staat. Veel mensen delen het zonder mijn naam en/of titel te vermelden en dan wordt het lastig om te achterhalen waar het gedicht staat op internet. Nou vind ik het wel heel leuk dat mijn gedicht zo vaak gelezen en gedeeld wordt, daar ben ik ijdel genoeg voor. Maar het gaat natuurlijk vooral om de inhoud en het doet me deugd dat het gedicht zoveel mensen (waaronder veel Christenen en Moslims) raakt en dat ze de inhoud ondersteunen, gezien de vele reacties.
Het gevoel  dat mensen elkaar als gelijkwaardig zien, dat we respect voor elkaar  hebben en verdraagzaam moeten zijn en dat we bevoorrecht zijn dat we dat in vrijheid mogen en kunnen uitdragen, dat gevoel is uiterst waardevol. Het geeft ook het gevoel dat er een grote behoefte is aan saamhorigheid tussen Christenen, Moslims en andere (niet) gelovigen. Ik heb in de jaren dat ik aan een ROC les heb gegeven gemerkt dat ik trots was op al die goedwillende jonge mensen van verschillende culturele en geloofsachtergronden, die de toekomst van onze maatschappij vormen. Natuurlijk waren er soms uitzonderingen, maar die worden dan teveel uitvergroot, waardoor vooroordelen bevestigd lijken te worden. Maar met vertrouwen en een goede wil moet het toch ooit goed gaan komen. Dat neemt niet weg dat er veel boosheid en verdriet is om datgene wat zich in Parijs en ook elders in de wereld (Nigeria, Beiroet) aan geweld heeft afgespeeld. Maar laten we hoop niet verliezen dat het beter wordt.

Hieronder staat het gedicht kunt u het nogmaals lezen.

Samen leven

Als ik 'God' zeg, zeg jij 'Allah', 
ik zeg 'kerk', jij 'moskee'.
Ik eet 'kerstkrans', jij 'baklava',
jouw 'imam', mijn 'dominee'.

Ik zeg 'Jezus', jij 'Mohammed',
ik lees 'Bijbel', jij 'Koran'
Mijn kind 'Jan' heet bij jou 'Achmed'.
'vasten' noem jij 'ramadan'.

'Schriftlezing' heet 'reciteren'.
 Ik kook 'westers', jij 'halal'.
'Suikerfeest' of 'kerstfeestsferen',
 jij 'kebab', ik 'bitterbal'.

Laat verschillen ons niet scheiden,
maar zoek wat ons samen bindt.
Zoek de God die ons wil leiden,
die verschillen overwint.

 Hans Cieremans