door vleugels aangeraakt,
zweeft op de adem van de tijd,
de Morgenster ontwaakt.
Zo lichtdoorlatend, vol verlangen,
verwijst de ster naar ‘t Vredeslicht,
dat klein en teer, nog onbevangen,
als wonder bij Maria ligt.
Met licht en luister - op de wind,
in ‘t ritme van Zijn tijd,
waar hoop de ware vrede vindt,
voor nu.. en eens…. altijd