Soms herken ik Je niet meer
in de vermolmde woorden
van de oude theologen.
Ik kan Jou, dierbaar Kerstkind,
alleen maar in mijn armen
houden en voelen
hoe weerloos Je bent.
Maar er komt een dag,
waarop Jouw woord
weer nieuw zal klinken,
zo troostend en
bevrijdend als toen.
Vandaag staat Jouw kribbe
ook in Oekraïne.
Het staat in vernielde dorpen,
langs loopgraven
en kille woonblokken,
in uitgevallen hospitalen
en gebombardeerde oorden.
Langs Jouw kribbe staan
het angstige kind,
het moedeloze oudje,
de hongerige baby,
de gewonde soldaat,
de verkilde burger,
de gevluchte vrouw....
Wanneer wij hen zullen vinden
en omarmen,
zal Jij weer onder ons zijn.
Jezus, laat ons bewogen
blijven voor hun nood,
hun lijden, hun verdriet...
Laat hun lot ons nimmer
onverschillig zijn.
Laten we solidair blijven
met hen!
Dan zal Jij weer onder ons zijn.