Gods scheppingspracht bekeek,
zag ik de kleuren en de zon
waardoor ’t zo vredig leek.
Een druppel aan een tak viel neer
en aan de grond was mist;
het was heel lang geleden dat
ik mij zo rustig wist.
Maar toen ik nog eens scherper keek,
steeds dieper in het bos;
zag ‘k in de verte een konijn
gegrepen door een vos.
Een oude man alleen op stap
vlucht voor zijn eenzaam thuis;
’t gezicht vertrokken van de pijn;
vermoeid van druk en kruis.
En met een zucht besef ik weer:
de wereld is vol smart;
de mensen en de dieren zijn
door al ’t geweld verward.
Via t.v. en nieuwsbericht
hoor ik van alle kwaad;
hoe oorlog en mishandeling
mijn medemens zo schaadt.
Maar wat een troost te weten dat
het ooit weer goed zal zijn;
de tranen afgewist, geen rouw,
geen ziekte meer of pijn.