wonen angst en pijn.
Hier kreunen de akkers
en dekt de ondergaande zon
de droogte toe.
Verkrampte lichamen,
op zoek naar voedsel...
Het gesprokkelde hout
blijft achter.
Er zijn alleen nog
de sporen in het zand.
En wanneer de avond valt
en de zon zich verstopt
achter zwarte sluiers,
huilen de moeders,
urenlang...
Elke nacht sterft een kind.
Alleen de honger overleeft...
Alleen de dageraad
hoort de kreten
van de moeders,
die hun kind verloren
in de nacht......
Het struikgewas weent
en fluistert
de naam van de Heer.
Het zoekt een getuige
voor al dit leed...