van niemandsland...
Een eenzame vuurtoren
als bewoner...
Zijn Licht is als een teken
van hoop voor wie dwaalt
over de eindeloze zee.
Schepen, volgeladen
met tarwe, maïs, en
koolzaad, zoeken hun weg
tussen drones en mijnen
en wachten op zee.
Zij wachten...
En wachten...
als slachtoffers van de
oorlogschantage tussen
wereldmachten.
Doch de Heer wil troost
bieden aan hongerend
Afrika,
waar radeloze moeders
duizend tranen wenen
bij uitgemergelde kinderen.
Hun pijn, angst en gemis
woont in golven van
verdriet aan de rand
van de trotse zee.
Heer, wij smeken U,
keer de roeren om,
en richt de schepen
naar de vuurtoren,
die wenkt voor de kust
van Afrika.
Mogen zij, onder
Uw stuurmansschap,
troost, hoop en leven
brengen,
daar, waar U het wilt!