Ze stopt de letters van het alfabet,
in jouw witte zomerhoed.
En wanneer men jou uitzaait
naast de tjirpende lievelingshaag,
zwaait die hoed jou fezelend na.

Als ze bij avond stilletjes
de lege plek bezoekt, ontwaart ze
in de as, de titel van een boek:
“Ik vlieg toch zo graag.”

Verrast ziet ze naar boven.
Staat er een fonkelend sterretje,
meer dan alle anderen te loven.
Bijna vanzelf prevelen lippen een gebed.

(er worden nog weinig mensen gewoon begraven, maar ook voor hen is er hoop)


6 augustus 2020