van hen die geschapen zijn
en weer tot hun Schepper kwamen
met hun vreugde en hun pijn.
Elke naam gaf U het leven,
wonder in de moederschoot.
Dank voor wat U heeft gegeven,
wie U bent als reisgenoot.
Heer, wij denken aan de namen
die nog wonen in ons hart.
Voorheen was het leven samen,
maar de dood houdt ons apart.
Ieder leven had zijn waarde,
elk bestaan zijn eigen zin.
Nu als graan gezaaid in aarde,
slapend tot een nieuw begin.
Heer, herinner onze namen,
geef ons troost in elk gemis.
Want wij blijven erfgenamen
van een teer gedachtenis.
Blijf vol liefde voor ons kiezen,
wees nabij in eenzaamheid.
Namen moeten wij verliezen,
maar U blijft een eeuwigheid.