Je zoekt een weg alleen als een ontheemde
en gaat de lange weg der eenzaamheid.
Je voelt je leeg en koud je voelt je vreemde
en weet niet waar de weg je henen leidt.
Je hebt het liefste wat je had verloren
de mens die altijd naast je heeft gestaan.
’t Verdriet trok in je leven diepe sporen
bij tijd en wijle laat je nog je tranen gaan.

Je hebt de woorden uitgeschreeuwd naar boven
God toegeroepen; Heer waarom, waarom!!!
Want eenzaamheid beproeft je menselijk geloven
Gods troostwoord spreekt; Mijn liefste kijk niet om!
Richt toch je ogen steeds op morgen
en leef gezegend als Mijn kind vandaag!
In zekerheid dat Ik voor je blijf zorgen
en door de eenzaamheid bemoedigd verder draag.

Met God kom je de eenzaamheid te boven
en ben je immers nooit meer echt alleen.
Niets kan je immers uit Zijn handen roven
want die zijn altijd veilig om je heen.
Herinneringen aan wat was die blijven
de beelden in je geest en hart bestaan.
Als witte lelies die op ’t water drijven
en zachtjes golvend op de stroming gaan.

Waar mensen je als medemens verlaten
de dood hen wegrukt uit dit aards bestaan.
Verschijnt Gods licht en liefd’ in hoge mate
Hij is getrouw en biedt Zijn hand je aan.
Wanneer de stille uren je gaan kwellen
als je gedachten weer naar vroeger gaan.
Laat God je elke rijke zegen tellen
die al je eenzaamheid teniet laat gaan.