Wees maar niet bang om eens te sterven,
de dood is milder dan je denkt.
Je zult het leven eens verwerven,
dat aan het eind der krochten wenkt.
De gang naar 't licht moet je doortrekken,
wat aan het eind daarvan je wacht.
Want God Hij zal zijn hand uitstrekken,
door Jezus word je thuis gebracht.

De dood is slechts een poort naar 't leven,
van wat hierna je wordt bereid.
Hij moet je eens uit handen geven,
want jij reist naar de eeuwigheid.
Het doodse grauw kan je niet binden,
het is de hemel die je wacht.
God laat je heus de weg wel vinden,
en dat hoeft niet op eigen kracht.

Je kreeg van Hem toch de belofte,
dat Jezus altijd met je gaat.
En bent voorzien van Zijn gelofte,
je ook in 't doodsland niet verlaat.
De hemel kun je niet ontlopen,
die ligt te wachten in 't verschiet.
Waarop je levenslang deed hopen,
straks aan de hand van Jezus ziet.

Het is alleen de trap beklimmen,
die je uit de grauwe krochten leidt.
Voorbij aan alle zwarte schimmen,
naar waar Gods eeuwig licht verblijdt.
Wees dus niet bang om ooit te sterven,
je wordt heus veilig thuis gebracht.
Om 't eeuwig leven te verwerven,
door God in Jezus toebedacht.
Justus A. van Tricht

Nieuw ingezonden gedichten