Uw naam Heer is mij zo vertrouwd
net als Uw hand die leidt.
Uw liefdeblik die mij aanschouwt
mijn hart van angst bevrijdt.
Het is Uw stem die warm en zacht
tot mij de woorden spreekt.
Waaruit ik put steeds nieuwe kracht
wanneer die mij ontbreekt.

Dan vlucht ik stil weer naar U toe
vraag U om hulp en raad.
Wanneer ik uitgeput en moe
mijn tranen lopen laat.
Uw hand, Uw arm, Uw luisterend oor
biedt U steeds troostvol aan.
Gij schenkt mijn smekingen gehoor
door mij weer bij te staan.

Want steeds weer als ik tot U vlied
vind ik bij U de rust.
De vrede die alleen U biedt
en mij verwelkomt kust.
Uw hart vol liefde en tederheid
waaruit Uw zegen stroomt.
Zij wordt mij door Uw hand bereid
die rijkelijk mij omzoomt.

Vergeefs klop ik bij U nooit aan
Gij opent mij de deur.
Waardoor ik vrij mag binnengaan
en ‘k weer Uw liefd’ bespeur.
Geen mensenvriend bleek in Zijn trouw
zo sterk als U te zijn.
Zo onnavolgbaar dat ik vertrouw
U in mijn moeite en pijn.

U stilt in mij het stil verdriet
en droogt mijn tranen af.
Bewaart de druppels die U ziet
van ’t leed in Uw karaf.
Eens giet U al die tranen uit,
de druppels worden goud.
Die op een dag die U besluit,
als schat mij toevertrouwt.