Kon jij de last wel dragen,
de moeiten en de zorg?
Het dragen zonder klagen
en stil ’t verdriet verborg?

Ik zag de stille tranen
die wellen uit je oog.
Zij druppelen langs hun banen
om wat je hart bewoog.

Vertel Mij maar je zorgen
spreek van jouw levenslast.
Die jarenlang verborgen
zo hoog blijkt opgetast.

Spreek Mij maar van de lasten
laat ze bij Mij maar staan.
Ik wil je gaan vergasten
op vreugdevol bestaan.