Het afscheid
was genaderd.
Nog eenmaal
sprak Hij Zijn vrienden toe.
Met een opdracht
een belofte
en een bemoedigend woord
een laatste groet.
Met gespreide armen
hen zegenend.
Toen verhieven
Zijn voeten zich
van de aarde
en steeg Hij
ten hemel op.
Omgeven door wind
en wolken
verdween Hij
voor hun ogen.
Wordend tot
een kleine stip
tot die was opgelost
in het hemelsblauw
van de wolk
die Hem
de hemel indroeg
na Zijn opdracht
te hebben vervuld.
Waar Hij ons
een woning
zal bereiden.
Na vele omzwervingen
eindelijk thuis
bij de Vader
totdat Hij wederkomt!
Justus A. van Tricht

Nieuw ingezonden gedichten