vervuld met diepe pijn.
Zie toch in 't hart de diepe wond,
die fel en pijnlijk schrijnt.
Mijn God ik weet mij echt geen raad,
verscheurd door het verdriet.
Ik vlucht tot U om hulp en baat,
en smeek, vergeet mij niet.
Ik ben mij zelve kwijtgeraakt,
door slagen toegebracht.
Menige nacht heb ik doorwaakt,
op uitkomst Heer gewacht.
'k Moet leven met gebrokenheid,
en daar de lasten van.
Want Heer die diepe felle pijn,
houdt mij steeds in haar ban.
Ik weet geen uitweg zie mijn nood,
de pijn waaraan ik lijd.
Van binnen gaat er steeds meer dood,
als U mij niet bevrijdt.
Laat mij Heer niet ten ondergaan,
aan moeiten en verdriet.
Kom helend Heer in mijn bestaan,
die mijn kwetsuren ziet.
Mijn tranenvloed zit geblokkeerd,
Heer stromen wil die niet.
Dat voelt niet prettig, voelt verkeerd,
gebonden door 't verdriet.
Ook woede woont er in mijn hart,
om wat m' is aangedaan.
Het resultaat verhoogt mijn smart,
remt mij om voort te gaan.
Vermoeidheid maakt zich meester van,
mijn geest en mijn gestel.
Ik zit gevangen in de ban,
ervaar dat als een hel.
Heer, breek door al mijn moeiten heen,
neem pijn en zorgen weg.
Gun mij 't moment Heer dat ik ween,
nu 'k alles voor U leg.
Ik heb voor veel geen ruimte meer,
voor vreugde en geluk.
Want zorg en moeiten pijn o Heer,
belast mij door haar druk.
Steeds trager Heer beweeg ik voort,
met hoop op vrede en rust.
Mij van Uw liefde en Uw woord,
dat troost brengt mij bewust.
Ik reken op Uw liefde en trouw,
op Uw barmhartigheid.
Om mij te halen uit het nauw,
alles waar ik aan lijd.
Moet ik zo voort dan loop ik vast,
struikel en breek ik door.
Vanwege de te zware last,
om blijvend in het spoor.
Schenk mij weer ruimte adem Heer,
neem mijn benauwen weg.
Breng mijn hart weer in vredesfeer,
nu ik aan U alles zeg.
Ik wacht op Uw genezing Heer,
van al wat mij bezwaart.
En reken op de ommekeer,
door U beloofd verklaard.