Een dag zonder licht

 
Treurig, treurig als de wolken hangen
de ziel vergrijst door het morgengrauw
‘t eenzaam hart kent ook geen verlangen
als niemand het nog zegt: ik hou van jou.
 
De hemel draagt een grijsloden mantel
met verharde tranen die nooit uitgewist
waar alleen de somberheid doorwandelt
en nergens schuilt een blij of lief gezicht.
 
De aarde ligt eenzaam en begraven
onder een ijzig web van dichte mist
en niemand die zo’n dag wil bewaren
van wolken, treurnis, zonder licht...