hik

Jan moest bij de dokter komen
Jantje had de hik
eerst vond hij dat niet zo erg
had hij best wel schik
want hij hupte steeds omhoog
in een rare kronkelboog
’t was een lust voor ieders oog
maar na een tijd werd kleine Jan
er een beetje moeiïg van
de hik leek wel een tic

de dokter zei: toe zit eens stil
en houd je adem in
steeds weer langer telde hij
maar het had geen zin
hikken bleef Jan, alsmaar door
het gehik was geen gehoor
en net toen hij de moed verloor
zei de dokter: ‘k zie het al
het komt doordat jij koekjes stal
tja, dan zit dat er in!!

het is waar, zei Jantje zacht
en met een droeve snik
ik proefde van die zaligheden
uit het koekjesblik
spritsen en gevulde koek,
kaakjes, zandgebak
beste dokter nog aan toe
ik at de hele bak
en ja, daarvan kreeg ik
die nare koekjeshik

de dokter zei: dat komt goed uit
ik heb daarvoor een prima spuit!!
hij greep Jantjes handje vast
en liep naar de prikkenkast
Jantje zag ontzettend bleek
toen de dokter naar hem keek
en glimlachend zei die toen snel
dat komt een ander keertje wel
want ventje door de schrik
is weg jouw koekjeshik