In de vroege herfstmorgen wandelt
de wijsgeer gewillig achter
weidegeuren en merelzang aan
slechts zijn voeten in het natte gras
zijn volledig bij kennis
PLOTS
staat hij koppig stil
bij een struik
geheel bedekt met spinrag
dat oude bekende beeld
samen met iets
dat hij voor het eerst denkt
en
ziet
komt in hem op:
het streven en zoeken van menselijke gedachten
is ingewikkeld als deze wirwar van
in elkaar geweven webben
vol
zonnevlekjes en fonk'lende dauwdruppels
die dat ene aanduiden:
de WAARHEID eenvoudig
onveranderlijk
alom tegenwoordig
maar niet
vast te houden.