vanmiddag is er in ons dorp
een kort herdenken
van de holocaust
bij het bevrijdingsmonument

een kleine groep
meest grijze hoofden
waarvan één hoofd
bedekt is met een keppeltje
maar ook een jong gezin
met kleine kinderen
twee jongemannen
van rond vijfentwintig
volgen de plechtigheid

‘nooit meer’
zeggen de gesproken woorden
gevolgd door het nadrukkelijk
noemen van de namen
van gedeporteerde inwoners

0 0 0

en als de avond is gevallen
volgt op tv
de nationale holocaust herdenking
een uur met interviews
van nabestaanden
en beelden uit die tijd

banaal
klinkt in mijn oren
de aankondiging die volgt
op het diep rakende programma
over de holocaust
‘heel holland bakt’

en diep van binnen sputteren
deze woorden als
ijskoud water
in een mond vol rotte kiezen
adem ontnemend
na beelden van zoveel gruwelijkheid