Daar lig ik weer
te draaien en te dralen.
De tijd verstrijkt - ik lig te malen.

Dan pak ik, voor de zoveelste keer, 
mijn mobiel - wat zal ik er nu gaan halen?
Facebook, Google - ik neus er vele malen.

Daar leg ik 'm dan toch naast me neer
en hoop dat de slaap me zal halen. 
Nee dus! Wat kan ik hier van balen!

Dan tuimelt zomaar weer
een dichtregel me te binnen - 
toch even opschrijven, die verse zinnen. 

Nu gaat ie uit, voor de laatste keer! 
Geen smoesjes meer verzinnen! 
Laat de slaap maar ergens beginnen... 

O nee, het duurt maar kort
of ik pak 'm weer…die blauwwitte gloed 
van m'n scherm... om te slapen niet goed. 

Ik vrees dat ’t geen goede morgen wordt. 
Klaas Vaak, kom nu met spoed 
en strooi wat zand dat mij slapen doet. 

Juni 2020