die een web op je huid spon.
Je vrienden van overal
komen om je heen staan
en samen kijken we
naar wat ons bond.
De verste rafels rag,
ze vallen uit de nacht,
vragen knarsen omhoog
maar de draagdraden
verliezen allengs kracht.
Nu jij er niet meer bent
zal het web vervagen.
Betrokken gezichten
brozen door de jaren.
Jou missen is het kruis
dat wij nu dragen.
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.