Naar de Bron

Gevouwen handen
waarin  de tijd is stilgevallen
en het eeuwige is ontwaakt
in een mysterieus licht
waar elk  zicht op breekt
en wat  overblijft
is een snijdende stilte
en daarin Zijn stem
die altijd in de leegte spreekt
en heelt waar het hart begeeft
de ziel verduistert
nog even voor de aardse
riemen worden losgemaakt
en zij opnieuw verlicht
mag terugvloeien
naar de Bron
van eeuwig leven