waarin je wordt overspoeld door tegenslagen.
Je valt in het diepste ravijn,
met de vraag of het morgen weer beter zal zijn.
Het afwachten duurt tot morgen,
hopelijk verdwijnen in de nacht je zorgen,
Maar tot dan heerst onzekerheid,
zal ik morgen dan weer van mijn pijn zijn bevrijd?
Ik leg het maar in Zijn handen,
Hij zal me toch zeker nu niet laten stranden?
Heer neemt U weg mijn ergste pijn?
Houdt U mij vast tot het morgen beter zal zijn?
Heer op U wil ik vertrouwen,
Wilt U samen met mij aan mijn toekomst bouwen?
Ik kan het echt niet alleen Heer,
ik heb U zo hard nodig, iedere keer weer
Vol vertrouwen sluit ik mijn ogen,
wachtend op de nieuwe morgen die aan zal breken...
