zijn hoofd gaat heen en weer,
dan loopt hij langzaam verder,
bewegend op en neer.
Hij brabbelt zacht wat woorden,
die ik niet kan verstaan.
Een schip ten prooi aan golven,
op 's levens oceaan.
Ik roep hem, maar hij kijkt niet.
Hij heeft zijn wereldbeeld
en zijn beperkte wijsheid
nooit met één mens gedeeld.
Ze hebben hem heel vroeger
een plaatsje toebedacht
en daar heeft hij tot nog toe
zijn leven doorgebracht.
En toch is hij een schepsel
van onze lieve Heer,
al schudt hij nog zo driftig
zijn hoofd vlug heen en weer.
Gelukkig dat God eenmaal
zo'n stakker goed bekijkt
en zorgt dat hij hierboven
volkomen op Hem lijkt!
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.