feestvieren

vroeg in de morgen
zoekt zonlicht
zich een weg
tussen de spleet
van het gordijn
valt op
een reproductie
van de verloren zoon
de smalle streep
schijnt slechts over
de figuratie
van de juist thuisgekomen
jongste zoon en
handen van de Vader

want hoe verkwist
verspild
kwetsend
het leven is geweest
als ik mijn knieen buig
mijn leven geef
in handen van de Vader
sluit Hij
zijn warme handen
en liefdevolle hart
als stralend llicht
om mijn gebroken leven

het milde licht
verschuift
wordt breder
valt nu ook op
de oudste zoon
want ook voor hem
die thuisgebleven is
spreekt vader
woorden van genade

maar hij blijft buiten staan
gevangen in
de regeltjes van goed en kwaad
tradities
viert hij het feest
niet mee
met het verlorene
waarvoor de Zoon van God
gekomen is