op mijn raam huilen honderden tranen
ze biggelen langs verdwijnende banen
tikkelend en bibberend bewegend
ik voel me droef want 't waait en 't regent

melancholisch tuur ik naar buiten
dwars door de huilende ruiten
naar een warrige wereld van water
onder een lucht zelfs nog desolater

maar in de streep van doorbrekend licht
zie ik de glimlach op je gezicht
in dat beeld breekt eind'lijk de lucht
en slaat mijn somber gepeins op de vlucht

wolken wijken, de felle zon schijnt volop
briljanten fonk'len in elke drop
 Gods symbool van de hoop springt in 't oog:
de pracht van de dubbele regenboog


Nico Baaijens


24 maart 2006


U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment