Aan het eind van de herfst
van mijn aardse leven
kijk ik vermoeid de winter in.
Want in dit laatste
seizoen op aarde
heb ik weinig vertrouwen.
Ik weet niet hoe lang
mijn winter gaat duren
dat weet alleen God.
Wel weet ik dat in het
laatste deel van mijn leven
de balans wordt opgemaakt.
Ik dank God voor alle
mooie momenten
die Hij mij gaf in het leven.
Ook dank ik Hem
voor die momenten
die ik eigenlijk niet verdiende.
Ik kijk uit naar het laatste moment:
De uitgestoken hand van mijn Vader.
Mijn leven gaat dan verder in vrede.