Verbijsterd

met verbijstering
hoor ik het nieuws
ongeluk
op spoorwegovergang
vier kleine kinderen omgekomen
wat een verdriet
een pijn
er zijn geen woorden voor
een machteloosheid
overvalt me

het raakt me zo diep
als ik denk
aan de ouders
gezinnen en families
de opgenomen slachtoffers
in het ziekenhuis

maar ook aan
de begeleider van de stint
en treinmachinist
achtervolgd door
de nachtmerries
van het gebeurde
mensen die dit
voor hun ogen
zagen afspelen

onuitwisbaar verdriet
een gapend zwart gat
gegrift in hun levens
met geen pen te beschrijven
zelfs met geen twee woorden
alleen maar stil worden
tranen laten gaan
tot een vloed
die niemand ooit meer
stoppen kan
alleen de Vader
in de hemel