zo lief

vluchten . . .
voor de liefde
bijstand
warmte
en de vreugde
zoals alleen Hij
geven kan

vluchten . . .
in de nacht
omdat je niet begrijpt
dat Hij
die licht is
zoveel van je houdt
dat zelfs je vlucht
vergeven
en vergeten wordt
als jij je
toevertrouwt
aan Hem

Hij die het licht is
in jouw nacht
je vasthoudt
met ontferming
wanneer je worstelt
met de vrees
dat Hij jou
wil ontmoeten
ondanks
je tegenstribbelen

zo lief heeft Hij
de wereld
dat Hij zijn eigen Zoon
al onze schuld
liet dragen
om de kloof
tussen Hem
en ons
te overbruggen

met open armen
kijkt Hij uit
roept zacht fluisterend
jouw naam
en zegt
Ik heb je lief

Ik zag je al
terwijl je in 't verborgene
gemaakt werd
geen oog
je nog gezien had
ja elke dag
van heel je leven
reeds in mijn boek
stond opgeschreven

onafgebroken
zijn mijn gedachten
bij je