Als een kind

Lieve Vader, ik ben dan wel Uw kind,
maar niet langer meer onmondig.
Als ik niet Uw lof verkondig,
over U niet durf te spreken,
hoort U me dan tóch nog
in aanbidden, smeken?

Is Uw wederkomst te verwachten
als we niet spreken van Uw Woord,
U door het plegen van broedermoord
toch eigenlijk keer op keer verachten?

Als U in onze medemensen
de rug wordt toegekeerd,
hoe kan ik dan wensen
dat U spoedig alles zult voltooien
tot dat verwachte ongerepte mooie?

Uit mezelf ben ik U niet waard.
Jezus, ik ben naakt, ziek, arm,
gevangen en vreemdeling,
zwerver hier op aard.

Hoezeer ik u ook talloze malen griefde,
toch mag ik U steeds danken voor Uw genade,
want U betoont ook mij alsmaar Uw onmetelijke liefde.

03.11.2009{jcomments on}