Langzaam zie ik de zon verdwijnen in de zee
Die zakkende zon brengt de gedachte
Aan de komende nacht met zich mee
Soms lijkt het wel alsof de zon tijd rekt
Alsof hij her en der nog wat straaltjes lekt
Omdat bijna niemand van het duister houdt
Koesteren we ons nog in die laatste straaltjes zonnegoud
Maar dan is daar het moment
Dat de zon toch echt haar laatste stralen aan ons schenkt
Langzaam daalt het duister over ons neer
Zachtjes fluister ik, wees mij toch nabij in deze nacht o Heer
Wilt U Uw liefde als een lamp tot mij doen stralen
Want in de nacht is het, dat mijn gedachten zo gaan malen
Ik raak dan de weg tot U zo gauw kwijt
Terwijl U toch  zelf die weg heeft bereid
Het is zo donker en ik voel me verdwalen
Heer, ik bid U, komt U mij alstublieft weer halen
Wilt U mij vasthouden
Helpt U mij om mijn handen te vouwen
Heer, leer mij tot U te roepen
En lukt dat mij zelf niet, wilt U mij dan toch opzoeken?