Je mag jezelf loslaten
als je schrijft over een ander
zeker als men jou vroeg
om parafrase.
Je kruipt in een andere huid,
verplaatst je in een wezen
dat nooit echt jou kan zijn,
jouw extase.
Als je de ander kent
kan je de ik vervangen
want je kent de toedracht van
de levensfase.
Maar degene die het leest
denkt dat jij zelf zo lijdt
en zal zich onterecht
flink verbazen.
Alleen de Heer begrijpt
wat jij deed voordat     
zij het lazen.