Blijf geloven

De nacht is eindelijk over gegaan
en ik ontwaak in een heldere dag
de zon komt vroeg aan de hemel staan
en wenkt me met een knipoog en een lach.

De morgen ziet fris en roze van dauw
waarin mijn tranen als parels geweven zijn
van ver zingt een vogelkoor ik hou van jou
nu de dag oogt naar gouden zonneschijn.

Ik kan weer onder een lichtende hemel leven
als geen donkere schaduw mij nog omringt
alles wat ik uit mijn bloeiende handen moest geven
en waarvan ik een echte beloning weervind.

Dat mijn lijden dan toch niet zinloos is geweest
- al leek 't toen dat het alles in mij had gedoofd
dat Zijn liefde de diepste wonden geneest
omdat ik blijvend in Zijn goedheid heb geloofd.