En staak het gebroddel

Er was er eens weverke, hij weefde secuur
een kleedje zo mooi, een kleedje zo duur.
Maar ‘t was slechts een kleedje voor de tijd,
het was er geen kleed voor de eeuwigheid.
 
Er was er een weverke, hij weefde zo vlug
met draadjes zo fijn, met draadjes zo stug.
Maar ‘t was slechts een kleedje voor de tijd,
en duurzaamheid had hij niet ingebreid.
 
Er was er een weverke, hij weefde zo hard.
Hij weefde van grijs en hij weefde van zwart.
Er was er een weverke, hij weefde zo lang.
Hij weefde zo blij en hij weefde zo bang.
Nog luttele jaren en ‘t was gedaan,
het kon er de eeuwen niet doorstaan.
 
Er was er een weverke, hij weefde zo traag.
Hij weefde averechts, o, hij weefde zo graag.
Er was er een weverke, hij weefde zo mooi.
Hij weefde met hout en met stoppels en hooi.
Maar ‘t was slechts een kleedje voor de tijd,
het was geen kleed voor de eeuwigheid.
 
U en ik, beste vriend, ja, wij allemaal,
wij zijn dat weverke van het verhaal.
Maar Jezus heeft ons een nieuw kleed bereid:
een rein, smetteloos wit, een voor de eeuwigheid.
 
En als wij ‘t oude kleed aan Hem geven,
ontvangen wij een nieuw, en ‘t eeuwige leven.
Doe dus in vertrouwen heel die stap...
En staak het gebroddel aan die ouwe lap!