Hun geheim

Ze dragen een geheim.
Je ziet het aan hun wand’len,
je hoort het aan hun spraak
en hun doortastend hand’len.
Ze hebben iets aparts,
wanneer ze naar je kijken
en laten door hun lach
een woeste stormwind wijken.

Ze dragen een geheim.
Je ziet het aan hun lopen,
aan een bewuste gang
en een geheiligd hopen.
Hun ogen stralen blij,
zo van: God zal wel zorgen!
Hij is de vaste Rots,
in Hem zijn wij geborgen.

Ze dragen een geheim,
waarvan hun harten spreken
en meen’ge tegenslag
is daardoor reeds geweken.
Misschien ligt wel hun kracht
in het bewust vertrouwen:
vandaag zal ik opnieuw
de liefde Gods aanschouwen!