In een hoekje van de tuin
stond een geknakte roos.
Men dacht dat zij breken zou,
ze oogde toch zo broos.
In mensenogen waardeloos,
vergeten in dat hoekje
probeerde ze te groeien,
het ging niet volgens 't boekje.
Maar...de tere blaadjes
vouwden zich langzaam uiteen.
Een geurend en uniek geheel
bloeide open, heel alleen.
Geen mensenhand bewerkte
dat ze ging bloeien in de top.
Met een kracht van binnenúít
stond ze ineens rechtop.
-0-
Bedauw mij, met Uw Geest,
doortrek me van wortel tot kruin,
zodat ik vol van Levenssappen
mijn plek mag vullen in Uw tuin.
Achter mij ligt schaduwland,
ik richt me naar de Zon,
maar laat me nooit vergeten
te blijven drinken uit Uw Bron.