door het mulle zand
zijn wegen baant
de wind zijn sporen
achterlaat
mijn voetdruk
slechts voor even
een afdruk geeft
van mijn aanwezigheid
dan leg ik me neer
in overgave
de warmte van het zand
voelt kouder als ik ben vergaan
voor hen die uit die grootheid
zijn opgestaan
krimpen de dagen
in bruinheid van kleur
de wind vertraagt
de bedding voor even
verlegt de stroom
langs mildheid voor het leven