Ik leg mijn muren bloot
met vochtig, hete adem
met scherpe messen
kerf ik tot hun ziel
en elk kind
bevrijd ik van de lagen
waar het ooit achter is geplakt
wanneer het tegenviel

Ik ga niet weer behangen
een likje verf volstaat
met weemoed mengend
hecht het aan de muur
mijn kinderen
-ze zijn te groot geworden-
maakten mijn muren dikker
op den duur

Bij mijn gewitte muren
ligt de herinnering
verworden tot wat bladders
van een kakelbont geheel
zelfs lagendik behang
is niet afdoend gebleken
‘t verborg mijn onmacht enkel
voor een deel


Anne M. Hoogveld
U bent niet geauthoriseerd om reacties te posten.

Reacties mogelijk gemaakt door CComment