Troosten

  
  
Ik dacht de juiste toon te vinden,
zinloze woorden bleken het te zijn.
Nu blijf ik stil en zwijgend bid ik,
of God hen wil helpen bij zoveel pijn.
 
Want ik moest zelf door diepe dalen.
Begreep toen ook een anders verdriet.
Ik leerde, dat sterk zijn in een crisis,
tijd nodig heeft. Het gaat zo maar niet.
 
Dus bid ik: Heer, als ik ga troosten,
leg mij de woorden in de mond.
Geef dat ik niet met harde woorden,
de ander zelfs nog meer verwond..