Wij schrikken en… we rennen weer!
Wij mensenkinderen zijn op weg,
wij hebben allemaal haast!
De een heeft geluk, de ander pech,
- maar, ...we hebben allemaal haast!
En haastig spoedt het leven heen.
Wij kijken op de klok:
wij schrikken en....
we rennen voort
voorbij de open hemelpoort!
Wij mensenkinderen zijn op pad
en ieder draagt zijn juk.
De een torst dit - de ander dat,
onze schoenen slijten stuk.
En haastig spoedt het leven voort,
wij kijken op de klok:
wij schrikken en....
we rennen weer....
voorbij aan Jezus Christus: de Heer.
Wij mensenkinderen zijn op zoek:
wij zoeken allemaal raad,
de ene zegent, de ander vloekt
totdat de zon onder gaat.
En haastig vloeit ons leven weg.
Wij kijken op de klok!
We schrikken als het twaalven slaat:
O God, is het nú al zo laat?!
